به گزارش خبرگزاری غرب نیوز، معضل گسترش بی رویه ی تهران، مسیله ای است که از دهه ها قبل گریبان گیر مسیولان حکومتی و از همه مهم تر شهرداران پایتخت بوده است؛ گسترشی که در پی ورود ایران به مدرنیته آغاز شد و در نیمه ی دوم پهلویِ دوم اوج گرفت و تا هنوز نیز ادامه دارد. هم زمان با این گسترش و مهاجرت بی رویه از سوی شهرستان ها به سوی پایتخت ایران، معضلات این شهر نیز رفته رفته بزرگ و بزرگ تر شد تا جایی که در سال 1343 سی وپنج درصد جرایم تمام ایران در تهران روی می داد و هشتاد درصد خودکشی های کشور نیز مربوط به این شهر بود. گزارشی که در پی می خوانید بخشی از تحقیقات موسسه ی تحقیقات و مطالعات اجتماعی درباره ی مصایب پایتخت در آن برهه است که مجله ی خواندنیها در ویژه نامه ی نوروزی خود به تاریخ 29 اسفند 43 به نقل از مجله ی «روشنفکر» منتشر کرد:
جمیعیت تهران به فاصله ی سی وچند سال نزدیک به ده برابر افزایش یافته است. یعنی شهری که در سال 1306 دویست و سی هزار نفر جمعیت داشت، امروز [1343] نزدیک به دو میلیون نفر جمعیت دارد… یعنی به طور تقریب هر سال نزدیک به صد هزار نفر بر جمعیت این شهر افزوده شده است، از این صد هزار نفر، چهل هزار نفر جزو افزایش طبیعی جمعیت است و شصت هزار نفر جمعیت از طریق مهاجرت از سایر شهرستان ها و دهات به این جمعیت افزوده شده است. کثرت جمعیت و جذب مردم شهرستان ها به وسیله ی پایتخت باعث شده است تا تهران بزرگ شود. خانه های پراکنده، واحدهای مسکونی که در گوشه و کنار نقاط تهران و حومه افتاده است.
طبق آمارگیری و بررسی هایی که شده است در سال 1339 یعنی چهار سال پیش هزار بنگاه معاملاتی در تهران کارشان تجارت زمین بوده و در حالی که مساحت اشغال شده ی تهران 13.3 هزار هکتار بوده است در همان حال به مساحت بیش از 25 هزار هکتار معامله صورت می گرفته است.
تازه با این تب سرسام آور معاملات زمین و مسکن، آمار رسمی نشان می دهد که 41 درصد از خانواده های تهران، هر خانواده ای فقط در یک اتاق زندگی می کنند یعنی بیش از دویست هزار خانوار تهرانی مسکن شان منزل شان و ماوای شان یک اتاق است.
خلاصه این که تهران با چنان سرعتی بزرگ شده است که به هیچ وجه مجالی برای اندیشه پیرامون نیازهای این شهر بزرگ و این مردم نمانده است. عده ای از شهرها به تهران آمده اند، عده ای در خود تهران ساکن بوده اند، و این تجمع و آش درهم جوش بی هرگونه مطالعه ی اجتماعی و بدون آن که نقشه ای برای زندگی آن ها مطرح باشد مسایل و بیماری هایی برای شهر به وجود آورده اند.
تا جایی که علمای جامعه شناس امروز بیماری های روحی جوانان، عصیان نسل غرب زده ی امروزی، تمایل بی کاران به جرایم، وقوع خودکشی ها، وجود فحشای بی بندوبار همه و همه را ناشی از ناهنجاری های موجود پایتخت می دانند.
شهر جرایم و مجرمین
متاسفانه در مورد مجرمین و جرایم آن ها آمار صحیحی در دست نیست ولی یک آمار نشان می دهد که سی وپنج درصد پرونده های جنایی کشور مربوط به تهران و وقوع جرم در پایتخت بوده است یعنی بیش از یک سوم جرایم در شهر تهران روی می دهد در حالی که جمعیت پایتخت به نسبت جمعیت کل کشور کمتر از یک دهم است.
مقایسه ی همین دو آمار نشان می دهد که عقده های اجتماعی تا چه حد حیات مردم این شهر را دستخوش هیجانات روحی ساخته است و تا چه میزان تداوم متعادل یک زندگی را دگرگون ساخته است.
از این جرایم که بگذریم به جرم های خاص شهرنشینان می رسیم. در جرم های شهری شاید تهران از هر نظر کم نظیر باشد. خلاف کاری های جوانان، عصیان آن ها و گرایش به هر چیزی که نمودار روح عاصی و ناآرام جوانان است نموداری از این مظهر ناهنجاری و بیماری شهر ماست.
روزی نیست که باندی خلاف کار کشف نشود و در این باند تنی چند از جوانان دیده نشود. و در این میان چه بسا جوانانی که تنها فقر عامل گرایش آن ها به باند خراب کار و یا دزد نبوده است و صدها عامل دیگر وجود داشته است و یکی از آن عوامل عدم وجود محیط مساعد برای رشد و خودنمایی طبقه ی جوان هاست.
نسل عاصی و بی آرامی که همه چیزش را در حد افراط می پسندد، موزیک دل خواه خود را در ریتم های تند جاز، آواز را در صدای بلند و نعره های گوش خراش – انحراف را در حد نزدیک به سقوط می پسندد و می طلبد…
به این عامل عصیانی که ناشی از جوانی، آن هم جوانی بدون تعلیم است هزاران عوامل دیگر نظیر فقر و بدبختی را اضافه کنید و در نتیجه شرح حال و سرنوشت آنان را در لابه لای هزارها پرونده ی مختلف که در دادسراهای تهران به روی هم انباشته شده است بخوانید و ببینید.
این نسل جوان را به همین آسانی نمی توان رها کرد. مسایل آن ها، مشکلات آن ها، ناراحتی های محیط آن ها برای شان چنان موقعیتی به وجود آورده است که آن ها که باسواد و اهل مطالعه هستند دست به دامان مواد مخدر می زنند و به کام عفریت هرویین، این شیطان سفید می افتند و سطحی ها و عامی های شان دچار یک غرب زدگی مضحک می شوند و به صورت مقلد صرفی از جنبه های انحرافی فیلم های آمریکایی درمی آیند.
شاید این ها خصوصیاتی از زندگی و اقتصاد شهری باشند ولی هرگز در هیچ اجتماعی به آن حد که در پایتخت ما رواج گرفته است وجود نداشته و صورت زشت و کریه خود را نشان نداده است.
فحشا در تهران
فحشا که جامعه شناسان آن را در عداد یک جرم دیگر شهری قرار داده اند متاسفانه در پایتخت ما اختصاص به یک محله ندارد… به قول معروف یک محله ی بدنام است و در گوشه و کنار تهران صدها خانه ی گم نام می توان دید که زنان در پناه آن به این شغل و به این کار مشغول اند و یا به قول جامعه شناسان مرتکب این جرم می شوند.
باید بی پرده گفت که فحشا به محلات شمال شهر نیز سرایت کرده است و شب ها در پناه خیابان های خلوت و در گوشه و کنار پیاده روها زنان روسپی را می توان دید که به بدترین صورت و شکل ممکن خودفروشی می کنند.
به علاوه مراکزی در شمال شهر وجود دارد که صورت ظاهر آن به آن شکل نیست و روسپیان آن برای ادامه ی حیات و گذران معیشت ناگزیر به این راه کشانده نشده اند. این ها را بسیاری مسایل دیگر غیر از مسیله ی احتیاج و زندگی و شاید فقط جنسیت به دور هم جمع کرده است و مجالس و مراکزی محرمانه و مخفی به وجود آورده است که رقص «استریپ تیز» ابتدایی ترین برنامه ی آن است.
خلاصه کنم همه چیز در شهر تهران مظهری از تضاد و تناقض است. این شهر تضادهاست، شهر برخوردهاست. در شهر بررسان فیلم ها پیراهن رقاصه ای را که در فیلم می رقصد کنترل می کنند که از یک میزان معین بالاتر نرود. اما در همان شب که از نمایش این قسمت فیلم جلوگیری می شود، در کافه ها و کاباره های مخصوصِ طبقه ی اعیان و اشراف رقاصه هایی دیده می شوند که بسیار سخت تر و عریان تر از رقاصه ی فیلم حذف شده روی صحنه ظاهر می شوند. در همان زمان که کملین [دانایان] قوم در مجلس و روزنامه ها علیه جوانانی که فی المثل به فلان فیلم می روند و آواز و حرکات چند جوان عصیانگر را تماشا می کنند حمله ور می شوند در کاباره های شمال شهر نسخه ی بدل های همان جوان ها به صورت زنده خودنمایی می کنند و چه بسا که همان منتقدین صبح که از فیم انتقادها کرده اند، به به و و ثناخوان شب این آوازه خوانان هستند!
شهر خودکشی
تهران را اگر شهر خودکشی و انتحار بنامیم سخنی به گزاف نگفته ایم. یک جامعه شناس فرانسوی معتقد است که «خودکشی بیش از همه ناشی از پیچیدگی زندگی و سردی و بی مهری محیط شهری است» و تهران این بی مهری و این سردی و این پیچیدگی را بیش از همه ی شهرهای ایران دارد، بی مهری خاصی که جونان را از کوره به در می سازد و آنان را از جدال زندگی باز می دارد.
آمار نشان می دهد که از هر پنج نفری که در ایران خودکشی می کنند چها نفر ساکن تهران هستند و این آمار بار دیگر محیط پیچیده و عصیان بار پایتخت ما را نشان می دهد.
خودکشی ها عوامل زیادی دارد اما عمده ی آن ضعف در برابر شداید زندگی است. ضعف در برابر مخارج، ضعف در برابر هزینه ی زیاد و درآمد کم و حوادث عشقی و ناراحتی های آن که به خودکشی منجر شود بسیار کم و نادر است.؛ زیرا که افسانه ی عاشق و معشوق وفادار و لیلی و مجنون شایسته ی قر پرتلاش بیستم نیست!
شهر دیوانه و دیوانه ها
آمار بیماران روانی در این شهر نشان می دهد که تهران خیلی زود و بسیار زیادتر از سایر نقاط ایران آدم ها را دیوانه می کند و تعادل عقلی آنان را به هم می زند. یک آمار نیمه موثق حکایت دارد که در یازده ماهه ی سال جاری (1343) فقط 1185 نفر دیوانه توانسته اند دیوانگی خود را به تصدیق اداره ی پزشکی قانونی برسانند و از نعمت بستری شدن در بیمارستان های روانی یا تیمارستان بهره مند شوند!
و این سعادت بزرگی است چه به قول رییس اداره ی پزشکی قانونی «هم اکنون هزاران نفر مبتلا به بیماری روحی هستند که آزادانه بین مردم زندگی می کنند.»
دکتر رضاعی استاد دانشگاه در بیانات خود در کنفرانسی که سال پیش ایراد کرد گفت: «در سال 1296 شمسی تیمارستان تهران با 20 بیمار گشایش یافت و در آن موقع جمعیت شهر تهران دویست هزار نفر بود» یعنی نسبت بیماران روانی و جمعیت یک در ده هزار بوده است اما در سال 1336 یعنی بعد از چهل سال پس از افتتاح تیمارستان که جمیعت تهران بالغ بر یک میلیون و پانصد هزار نفر بود تعداد بیماران در بیمارستان به 1500 نفر بالغ شد و نسبت طی چهل سال از یک در ده هزار به یک در هزار رسیده است و این نسبت هم چنان رو به افزایش است.
و این تازه آمار و نموداری است از تیمارستان و نه بیمارستان های خصوصی و دیوانه های عالیجاه که اقوام شان آن ها را به تیمارستان نمی فرستند و در بیمارستان ها بستری می شوند…
شهر بی کارها و گداها
نابسامانی ها و ناهنجاری های شهری در پایتخت ما با همین مختصر پایان نمی یابد. یکی دیگر از نابسامانی های این شهر وجود بی کاران است که به هر حال حقیقتی است و این حقیقت را با همه ی تلخی های آن باید پذیرفت، بی کار از طبقه ی کارگر گرفته تا نوع تحصیل کرده ی آن که همان دیپلمه ها باشد در گوشه و کنار شهر پراکنده اند.
نگاه به یکی از اعلانات استخدام که فلان دستگاه منتشر می سازد و بعد نگاهی به لیست داوطلبان استخدام این حقیقت را نشان می دهد. در سال گذشته که وزارت کشور به دنبال برنامه ی سابق خود در صدد برآمد که بخش داران لیسانسیه و دیپلمه استخدام کند آن قدر هجوم آوردند که وزارت کشوری ها سرسام گرفته بودند و هنوز هشتصد نفر بقیه ی این دیپلمه های بی کار که از شهرستان ها آمده اند در گوشه و کنار مسافرخانه ها سرگردانند. این عده را از ابتدا برای نظام وظیفه امتحان و دست چین کردند و بعد که موضوع الحاق نظام وظیفه به وزارت کشور منتفی شد این عده نیز بلاتکلیف ماندند.
وجود بی کار در تهران مظهر دیگری از زشتی این شهر بی قواره است، شهری که بی نقشه بزرگ شده است، بی هدف مظاهری از تمدن را جذب کرده و زشتی های زیادی باقی گذاشته است.
گداها مظهر دیگری از این زشتی است. با این که در تهران گداخانه دارد و صورت تازه تری از آن به نام اردوهای کار است و ماموران در این گوشه و آن گوشه ول گردان را جلب می کنند ولی در کوی و برزن و کوچه ای نیست که گدایی از شما سوال نکند، اتومبیل تان را سر هر چهارراه که نگاه دارید مشتی بچه و بزرگ ژولیده و عریان بر سر آن می ریزند و بارها بر سر یک ریال دستمزد احتمالی که ممکن است نصیب شان شود یکدیگر را خونین و مالین می سازند… حالا به این عده افلیج ها، ناقص ها، کورها و شل ها، زن های بچه به بغل را باید اضافه کرد…
تهران فقیرنشین
شاید از این عنوان تعجب کنید اما تعجب ندارد، تهران با همه ی عظمتش با همه ی عمارت های سر به فلک کشیده و بلند و رفیعش محله های فقیرنشین دارد. جنوب شهر را می گویم؛ زاغه ها را می گویم، بهجت آباد قلب تهران را می گویم.
بانو فقیه سرپرست اردوگاه جنوب شهر در گزارش خود در سمینار مسایل اجتماعی پیرامون عده ای که در جنوب خیابان شوش زندگی می کنند این طور گفت:
«بخشی که به عنوان کوی های فقیرنشین جنوب شهر مورد بحث می باشد در جنوب خیابان شوش واقع شده است. البته مردمانی هم که در ناحیه ی شمال خیابان شوش زندگی می کنند کم و بیش از نظر شرایط زندگی با افرادی که در ناحیه ی مورد نظر به سر می برند شباهت دارند… به طور کلی از نظر مسکن و دیگر شرایط اجتماعی افراد ساکن در این بخش را می توان به سه دسته تقسیم کرد: 1- عده ای که در خانه های واقع در کوچه و خیابان ها زندگی می کنند. 2- گروهی که ساکن گودال ها هستند. 3عده ای که در کاروان سراها به سر می برند.»
همین خانم در جای دیگر گزارش خود می گوید:
«در جوی این کوچه ها مایع غلیظ و سیاه رنگی جریان دارد که به حوض ها و آب انبارها سرازیر می شود و این آبی که در حقیقت فاضلاب شمال شهر است به مصرف شست وشوی ظروف و پخت وپز مردم ساکن در این خانه ها می رسد. این خانواده ها آب آشامیدنی خود از آب فروش دوره گرد می خرند که آن را در سطل های روباز به منزل شان می آورد و چون بعضی از کوچه ها تنگ می باشد و چرخ آب فروش داخل آن ها نمی شود در نتیجه ناگزیرند راه زیادی همین سطل های روباز را به دست گرفته و به خانه ها برسانند، بعضی از مردم توانایی خرید آب را ندارند و آب آشامیدنی خود را از شیر فشاری که معمولا دور از خانه هاست برمی دارند.»
خانم فقیه می گوید:
«در قسمت شمال شوش هم گودال های زیادی هست مانند گود عرب ها، گود معصومی و دیگر گودهایی که در خیابان غار وجود دارد.»
در مورد گودال می گوید:
«گودال قطعه زمین مسطحی است که چندین متر از کف خیابان پایین تر است و مساحت آن به تفاوت میان دو هزار تا چهل هزار متر مربع است که در نتیجه ی برداشتن خاک و استفاده ی آن جهت آجر، به این صورت درآمده است و بعد از این که کوره ها به تدریج به خارج شهر منتقل می شود، صاحبان این زمین ها آن ها را به قطعات کوچک تقسیم کرده و فروخته اند و در نتیجه امروز مسیله ی گودال و گودال نشینان به وجود آمده است. از خیابان مشرف بر گود، دره ی عمیقی دیده می شود که مملو از مربع مستطیل های کاه گلی است. این اشکال در واقع بام خانه های داخل گود است. بسیاری از این بام ها چندین متر از سطح خیابان نیز پایین تر هستند. ساکنین این گودها با بیست الی سی پله به داخل گود وارد می شوند.»
بخش دیگر فقیرنشین تهران کلبه های گلی شمال شهر است. خانم پاک روان در گزارش خود می گوید:
«در ده سال گذشته عده ی ساکنان این زاغه ها از 1350 نفر به چهارده هزار نفر رسیده است.»…
25957
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "فاضلاب شمال تهران به مصرف شست وشو و پخت وپز ساکنان جنوب شهر می رسد/ از هر پنج نفری که در ایران خودکشی می کنند چهار نفر ساکن تهران هستند" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "فاضلاب شمال تهران به مصرف شست وشو و پخت وپز ساکنان جنوب شهر می رسد/ از هر پنج نفری که در ایران خودکشی می کنند چهار نفر ساکن تهران هستند"، کلیک کنید.