خلاصه کتاب مرگ چوب صندل (تاوان سخت مبارزه برای رهایی از استبداد) ( نویسنده مو یان )

کتاب مرگ چوب صندل اثر مو یان، برنده ی جایزه نوبل ادبیات، حماسه ای پرکشش از عشق، شورش و استبداد در چین اواخر قرن نوزدهم است که با توصیفات بی نظیر و شخصیت پردازی عمیق، خواننده را به قلب تاریخ و فرهنگ چین می برد. این رمان فراتر از یک داستان صرف، به تحلیل عمیق مبارزه برای آزادی در برابر ستم می پردازد.

این رمان قدرتمند، یکی از برجسته ترین آثار مو یان، نویسنده پرآوازه چینی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۲ است. او در این اثر، با تلفیق هنرمندانه واقعیت و خیال، روایتی چندلایه را از چین در آستانه تغییرات بزرگ تاریخی به تصویر می کشد. مرگ چوب صندل نه تنها یک داستان عاشقانه و تکان دهنده است، بلکه نقدی صریح و بی پروا بر فساد سیاسی، بی عدالتی و خشونت های نظام مند در سال های پایانی سلسله چینگ، آخرین دوره امپراتوری چین، ارائه می دهد.

نگاهی گذرا به شاهکار مو یان: مرگ چوب صندل

رمان مرگ چوب صندل که عنوان اصلی آن به انگلیسی Sandalwood Death است، یکی از آثاری است که جایگاه مو یان را در ادبیات معاصر جهان تثبیت کرد. این اثر نامزد دریافت جایزه بهترین اثر ترجمه شده به انگلیسی (BTBA) در گروه داستان های بلند سال ۲۰۱۴ شد، که نشان از ارزش ادبی و جهانی آن دارد. مو یان، که نام اصلی او گوان موئه (Guan Moye) است، نام مستعار «مو یان» را برای خود برگزیده که به معنای «سکوت کن» است؛ لقبی که در تضاد آشکار با صدای بلند و انتقادی آثارش قرار می گیرد.

در ایران، این کتاب توسط ناصر کوه گیلانی به فارسی ترجمه و توسط موسسه فرهنگی آرمان رشد منتشر شده است. ژانر این رمان را می توان ترکیبی پیچیده از عناصر تاریخی، عاشقانه، اجتماعی و انتقادی دانست که با چاشنی رئالیسم جادویی، سبکی که مو یان به آن شهره است، در هم آمیخته شده است. این رمان خواننده را با خود به چین در دوره گذار می برد، جایی که سنت ها با هجوم مدرنیته و استعمار غربی دست و پنجه نرم می کنند و شورش های مردمی پاسخی به این فشارها هستند.

بستر تاریخی و طرح کلی داستان: شورش، عشق و استبداد

داستان مرگ چوب صندل در یکی از پرآشوب ترین دوره های تاریخ چین، یعنی در جریان شورش باکسر (۱۸۹۸-۱۹۰۱) و روزهای پایانی سلسله چینگ، رخ می دهد. این شورش، حرکتی ضد امپریالیستی بود که توسط کشاورزان و صنعتگران شمال چین در مخالفت با نفوذ قدرت های غربی و مسیحیت به راه افتاد. مو یان با مهارت بی نظیری، وقایع تاریخی این دوره را در تار و پود یک داستان شخصی و عمیق تنیده است تا تأثیر این تحولات بزرگ را بر زندگی افراد عادی نشان دهد.

در مرکز این حماسه، شخصیت های محوری داستان قرار دارند که هر یک نمادی از نیروهای درگیر در آن زمان هستند:

• سان بینگ: یک خواننده اپرای کاریزماتیک و رهبر شورشیان. او نماد مقاومت و هنر در برابر ستم است، اما به دلیل رهبری شورش، مورد خشم امپراطور قرار گرفته و به یکی از وحشتناک ترین مجازات ها، یعنی «مرگ چوب صندل» محکوم می شود.
• سان ماینیانگ: دختر سان بینگ، زنی قدرتمند، باهوش و با اراده که در مرکز کشمکش های عاطفی و سیاسی داستان قرار دارد. او از یک سو شاهد درد و رنج پدرش است و از سوی دیگر، با چالش های زندگی مشترک با همسر و پدرشوهرش روبرو است.
• کیان دینگ: قاضی ستمگر، پدرشوهر ماینیانگ و عامل اصلی مجازات سان بینگ. او نماد نظام فاسد و بوروکراتیک حاکم است که بی رحمانه به سرکوب مخالفان می پردازد.
• ژائو جیا: همسر ماینیانگ و پسر کیان دینگ، شخصیتی دوگانه که در کشاکش بین وفاداری به پدر و همسرش، و همچنین ارزش های اخلاقی خود، قرار دارد. او تجسم پیچیدگی های انسانی در شرایط دشوار است.

گره اصلی روایت، تلاش برای نجات سان بینگ از مجازات مرگ چوب صندل است که تقابل اراده ها، ایدئولوژی ها و احساسات را به اوج خود می رساند. این رمان، نه تنها داستانی از شورش و ستم است، بلکه مطالعه ای عمیق بر روی ماهیت عشق، وفاداری، انتقام و بخشش نیز محسوب می شود.

جزئیات عمیق تر روایت: صداها و تناقض ها

یکی از ویژگی های برجسته رمان مرگ چوب صندل ساختار روایی چندصدایی آن است. مو یان داستان را از دیدگاه های مختلف روایت می کند: از نگاه سان ماینیانگ، کیان دینگ، ژائو جیا و حتی خود نویسنده، که هر یک لایه های جدیدی به درک خواننده از وقایع می افزایند. این شیوه روایت، به خواننده اجازه می دهد تا با تعارضات درونی هر شخصیت عمیق تر آشنا شود و قضاوتی چندوجهی درباره رویدادها داشته باشد. خود مو یان درباره این اثر می گوید که کل داستان «دربارۀ صدا» است؛ صدای اپرا، صدای شورش، صدای رنج، و صدای انسانیت که در برابر ستم فریاد می کشد.

مو یان درباره مرگ چوب صندل بیان می کند: «کل داستان دربارۀ صدا است. انتخاب عنوان های دفتر اول و سوم، سر ققنوس و دم پلنگ و بقیۀ سرفصل ها یاوه گویی های ژائو جیا، گفتار طعنه آمیز کیان دینگ، اپرای سان دینگ و… کاملاً به سبک سخن گویی یک نقال ویژه است.»

بازگشت سان بینگ به شهر و دستگیری او، نقطه آغازین زنجیره ای از وقایع تراژیک است. محکومیت او به مجازات مرگ چوب صندل، نه تنها خانواده اش، بلکه کل جامعه را درگیر می کند و واکنش های مختلفی را برمی انگیزد. در این میان، نقش اپرا و موسیقی سنتی چین در داستان بسیار پررنگ است. سان بینگ به عنوان یک خواننده اپرا، از هنر خود نه تنها برای سرگرم کردن، بلکه برای تحریک شورشیان و بیان احساسات عمیق انسانی استفاده می کند. اپرا در این رمان، به ابزاری برای مقاومت و انتقال پیام های انقلابی تبدیل می شود.

کشمکش های درونی شخصیت ها، به ویژه سان ماینیانگ، بخش عظیمی از جذابیت داستان را تشکیل می دهد. او بین عشق به پدر، وظیفه نسبت به همسر و پدرشوهرش، و همچنین در جستجوی عدالت، گرفتار شده است. این تعارضات اخلاقی و عاطفی، شخصیت ها را از کلیشه ای بودن خارج کرده و آن ها را به موجوداتی زنده و باورپذیر تبدیل می کند.

مو یان در این رمان از توصیف های حسی و تصاویر وحشتناک و پرجزئیاتی از خشونت و درد استفاده می کند. او از به تصویر کشیدن فجایع جنگ و ستم ابایی ندارد و با زبانی گاه تند و بی رحمانه، واقعیت تلخ زندگی در آن دوران را به خواننده منتقل می کند. این توصیفات دقیق، اگرچه ممکن است برای برخی خوانندگان دشوار باشد، اما به عمق و تأثیرگذاری داستان می افزاید و خواننده را با تمام وجود درگیر رنج ها و امیدهای شخصیت ها می کند.

مضامین اصلی: نقد استبداد، عشق، انتقام و هنر

رمان مرگ چوب صندل سرشار از مضامین عمیق و پیام های پنهانی است که فراتر از یک داستان ساده، به تحلیل جامعه شناختی و فلسفی می پردازد. این مضامین، هسته اصلی تفکرات مو یان را تشکیل می دهند و به این اثر عمق و ماندگاری می بخشند.

استبداد و مبارزه: تاوان سخت آزادی

مفهوم تاوان سخت مبارزه برای رهایی از استبداد که در عنوان فرعی کتاب آمده، محور اصلی داستان است. مو یان با نمایش بی رحمی های سیستم حاکم، فساد قاضی ها و نخبگان، و سرکوب شورش های مردمی، استبداد را به چالش می کشد. او نشان می دهد که چگونه مبارزه برای آزادی، بهای سنگینی دارد و اغلب با درد و رنج بی حد و حصری همراه است. این رمان، هشداری است در برابر هرگونه نظام خودکامه و یادآور این حقیقت که آزادی هرگز آسان به دست نمی آید.

عشق و فداکاری: نیروی محرک زندگی

در کنار تمامی خشونت ها و بی رحمی ها، عشق و فداکاری نیز همچون رگ حیاتی در داستان جاری است. عشق های مختلفی در این رمان به تصویر کشیده می شوند: عشق عمیق والدین به فرزند (سان بینگ به ماینیانگ)، عشق پیچیده زن و مرد (ماینیانگ به ژائو جیا)، و حتی عشقی که به وطن و آرمان ها منجر به فداکاری های بزرگ می شود. این فداکاری ها، علی رغم تمامی سختی ها، امید را زنده نگه می دارند و به شخصیت ها انگیزه می دهند تا در برابر ناملایمات ایستادگی کنند.

انتقام و بخشش: چرخه خشونت

چرخه خشونت و انتقام، یکی دیگر از مضامین کلیدی است. شخصیت ها در مواجهه با بی عدالتی ها، غالباً به دنبال انتقام هستند و این انتقام، خود به خشونت های جدیدی دامن می زند. مو یان با ظرافت نشان می دهد که چگونه بخشش می تواند این چرخه را بشکند و راهی برای رهایی از نفرت و کینه باشد، هرچند که رسیدن به آن مسیری دشوار و پرچالش است.

سنت و تغییر: تقابل دو جهان

رمان به تقابل ارزش های سنتی چین با تغییرات اجتماعی ناشی از نفوذ غرب و مدرنیته می پردازد. شورش باکسر، خود نمادی از این کشمکش است؛ تلاش برای حفظ هویت سنتی در برابر هجوم خارجی. مو یان پیچیدگی های این مواجهه را به تصویر می کشد و نشان می دهد که چگونه جامعه در تلاش برای یافتن جایگاهی بین گذشته و آینده است.

عدالت و بی عدالتی: نقد نظام فاسد

سیستم قضایی و سیاسی فاسد در دوره پایانی سلسله چینگ، به شدت مورد نقد قرار می گیرد. قاضی کیان دینگ، با تصمیمات ظالمانه و بی رحمانه خود، نمادی از بی عدالتی و ستم حاکم است. رمان مرگ چوب صندل صدای مظلومانی است که در برابر این بی عدالتی ها فریاد می زنند و به دنبال تحقق عدالتی هستند که هرگز به آن دست نمی یابند.

قدرت هنر: مقاومت فرهنگی

نقش اپرا و قصه گویی در بقا و مقاومت فرهنگی، از دیگر مضامین مهم است. هنر در این رمان، تنها یک سرگرمی نیست، بلکه ابزاری قدرتمند برای بیان احساسات، انتقال پیام های انقلابی و حفظ هویت در برابر سرکوب است. صدای سان بینگ در اپرا، نه تنها صدایی هنری، بلکه فریادی برای آزادی است.

مجازات مرگ چوب صندل: نمادی از ستم بی رحمانه

یکی از عناصر مرکزی و تکان دهنده رمان مرگ چوب صندل، ماهیت و اجرای وحشیانه مجازات مرگ چوب صندل است. این مجازات، که در اوج خشونت و بی رحمی نظام حاکم چین قدیم قرار می گرفت، به گونه ای طراحی شده بود که مرگ فرد محکوم را به آرامی و با بیشترین درد و رنج ممکن به تأخیر بیندازد. هدف اصلی آن، نه صرفاً کشتن، بلکه شکنجه طولانی مدت و نمایش قدرت مطلق حاکمیت بر بدن و روح فرد شورشی بود.

در رمان، جزئیات این مجازات با دقت و از زبان شخصیت های مختلف توصیف می شود تا وحشت و تأثیر آن بر روان خواننده به خوبی منتقل گردد. این مجازات شامل فرو کردن یک میله چوبی نوک تیز از پایین بدن فرد محکوم و عبور دادن آن از میان اندام ها بود، به نحوی که قسمت انتهایی چوب از دهان یا سر فرد بیرون می زد. اما مهم این بود که به ارگان های حیاتی آسیب جدی نرسد تا فرد بتواند برای مدت طولانی، گاهی چندین روز، در این وضعیت دردناک زنده بماند و رنج بکشد. این روش، شباهت هایی با مصلوب کردن در تاریخ غرب دارد که آن نیز با هدف طولانی کردن درد و نمایش عمومی قدرت، اجرا می شد.

تحلیل نمادین این مجازات در رمان بسیار حائز اهمیت است. مرگ چوب صندل تنها یک روش اعدام نیست، بلکه استعاره ای قدرتمند از خشونت سیستماتیک و ستم بی رحمانه ای است که بر مردم چین در آن دوران اعمال می شد. این مجازات، نمادی از:

• قدرت مطلق استبداد: نمایش اوج قدرت حاکمیت در تحمیل درد و رنج بر شهروندان.
• تحقیر انسانی: تبدیل کردن انسان به یک ابزار برای نمایش وحشت.
• ترس و ارعاب: ایجاد ترس در میان مردم برای جلوگیری از شورش و نافرمانی.
• نقطه اوج رنج بشری: به تصویر کشیدن نهایت دردی که یک انسان می تواند تحمل کند.

واکنش ها و تأثیر این مجازات بر شخصیت ها و جامعه بسیار عمیق است. سان ماینیانگ، دختر سان بینگ، شاهد این بی رحمی است و این تجربه، او را به چالش های عمیق اخلاقی و عاطفی می کشاند. جامعه نیز در برابر این نمایش وحشتناک، بین ترس، خشم، و تمایل به مقاومت گرفتار می شود. مو یان با تمرکز بر این مجازات، به زیبایی تأثیرات روان شناختی و اجتماعی ستم را بر زندگی انسان ها به تصویر می کشد و پیامدهای مبارزه برای رهایی از آن را برجسته می سازد.

سبک نگارش مو یان در مرگ چوب صندل

مو یان، نویسنده ای است که به دلیل سبک نگارش خاص و منحصر به فرد خود شناخته می شود و در مرگ چوب صندل نیز این ویژگی ها به اوج خود می رسند. درک سبک او برای فهم عمیق تر رمان ضروری است.

رئالیسم جادویی: درهم تنیدگی واقعیت و خیال

یکی از برجسته ترین ویژگی های سبک مو یان، استفاده از رئالیسم جادویی است. او به طرز ماهرانه ای واقعیت های تلخ تاریخی و اجتماعی را با عناصر خارق العاده و خیالی در هم می آمیزد. این تلفیق، باعث می شود که خواننده در مرز بین دنیای ملموس و دنیای رؤیاگونه قدم بگذارد. رئالیسم جادویی مو یان، نه تنها به جذابیت داستان می افزاید، بلکه به او اجازه می دهد تا از طریق استعاره ها و نمادهای خیالی، به نقد عمیق تری از واقعیت بپردازد و مفاهیم پیچیده تری را منتقل کند. این سبک به او امکان می دهد تا به گفته خودش «قصه های عامیانه و حال را با هم درآمیزد».

استفاده از فولکلور و روایت شفاهی: ریشه های کهن

مو یان عمیقاً از فولکلور و روایت های شفاهی چین الهام می گیرد. مرگ چوب صندل نیز با الهام از سنت های نقالی و داستان گویی محلی چینی نوشته شده است. این پیوند با ریشه های ادبی کهن چین، به رمان اصالت فرهنگی می بخشد و آن را از صرفاً یک داستان مدرن متمایز می کند. استفاده از عبارات و اصطلاحات محلی، حکایات سنتی و لحن راویانی که گویی در کنار آتش داستان می گویند، حس آشنایی و صمیمیت را برای خواننده چینی زبان ایجاد می کند و برای خوانندگان دیگر، پنجره ای به سوی فرهنگ غنی چین می گشاید.

زبان حسی و توصیف های پرجزئیات: تأثیر بر تجربه خواننده

زبان مو یان در مرگ چوب صندل بسیار حسی و تصویری است. او با جزئیات فراوان و بی پروایانه، صحنه های خشونت آمیز، زیبایی های طبیعت، رنج های جسمی و عواطف درونی شخصیت ها را توصیف می کند. این توصیفات دقیق، گاهی اوقات بسیار تکان دهنده و واقع گرایانه هستند و خواننده را به گونه ای عمیق درگیر داستان می کنند که گویی خودش در حال تجربه وقایع است. این سبک، تأثیر عمیقی بر تجربه خواننده می گذارد و او را با تمام حواس خود به جهان رمان می کشاند.

ساختار روایی پیچیده: دیدگاه های متعدد

همانطور که پیشتر اشاره شد، مو یان از ساختار روایی چندصدایی استفاده می کند. داستان از دیدگاه های مختلفی مانند سان ماینیانگ، کیان دینگ، ژائو جیا و حتی خود نویسنده روایت می شود. این ساختار پیچیده، مزایای متعددی دارد:

• چندجانبه گرایی: به خواننده اجازه می دهد تا وقایع را از زوایای مختلف ببیند و درک جامع تری از پیچیدگی های اخلاقی و انگیزه های شخصیت ها به دست آورد.
• عدم قطعیت: گاهی اوقات، تناقض در روایت های مختلف، به داستان نوعی عدم قطعیت می بخشد که خواننده را وادار به تفکر و تفسیر می کند.
• عمق شخصیت پردازی: هر دیدگاه، لایه های جدیدی از شخصیت را آشکار می سازد و آن ها را انسانی تر و ملموس تر می کند.

طنز تلخ و کنایه: نقد اجتماعی و سیاسی

با وجود فضای غالباً تاریک و خشونت آمیز رمان، مو یان از طنز تلخ و کنایه نیز بهره می برد. این طنز، نه برای خنداندن، بلکه برای نقد اجتماعی و سیاسی و برجسته کردن پوچی و تراژدی زندگی در آن دوران استفاده می شود. کنایه های او، گاهی اوقات بسیار گزنده و تأثیرگذار هستند و به خواننده کمک می کنند تا با ابعاد تاریک تر جامعه و حکومت روبرو شود.

مو یان: صدای چین معاصر و برنده نوبل

گوان موئه، که با نام مستعار «مو یان» به معنای «سکوت کن» شناخته می شود، یکی از پرآوازه ترین و تأثیرگذارترین نویسندگان معاصر چین است. مسیر زندگی و ادبی او، از یک روستای کوچک در استان شاندونگ آغاز شد و تا رسیدن به جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۲ ادامه یافت. کمیته نوبل، آثار او را به دلیل «رئالیسم وهم گونه ای که قصه های عامیانه، تاریخ و حال را با هم درمی آمیزد»، ستود.

زندگی مو یان در دوران انقلاب فرهنگی و فقر شدید در چین، تأثیر عمیقی بر آثارش گذاشته است. او در دوران جوانی تجربه های تلخی از قحطی، گرسنگی و سرکوب را از سر گذراند که این تجربیات، به منبع الهام بسیاری از رمان ها و داستان های کوتاه او تبدیل شدند. او با استفاده از این گذشته، جهانی را خلق می کند که هم عمیقاً چینی است و هم مضامین جهانی انسانی را بازتاب می دهد.

تأثیر فرهنگ و تاریخ چین بر آثار او غیرقابل انکار است. مو یان با الهام از اساطیر، فولکلور، و تاریخ پرفراز و نشیب کشورش، داستان هایی را می آفریند که ریشه های عمیقی در خاک چین دارند. او به خوبی توانسته است روح و جوهره جامعه چینی را با تمامی پیچیدگی ها، تناقضات، زیبایی ها و زشتی هایش به تصویر بکشد. آثار او آینه ای تمام نما از تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی چین در قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم هستند.

جایگاه مو یان در ادبیات معاصر جهان، با نویسندگان بزرگ دیگری چون گابریل گارسیا مارکز (که به رئالیسم جادویی شهره است) و ویلیام فاکنر (که به دلیل سبک روایت پیچیده و تمرکز بر جنوب آمریکا شناخته می شود) مقایسه شده است. این مقایسه ها نشان از عمق، پیچیدگی و جهانی بودن آثار مو یان دارد. او توانسته است جهانی داستانی خلق کند که در عین حال که از ویژگی های خاص فرهنگی چین برخوردار است، برای خوانندگان سراسر جهان قابل درک و ارتباط برانگیز باشد. این نویسنده، علاوه بر رمان های بلند، تعداد زیادی داستان کوتاه و مقاله در موضوعات مختلف به نگارش درآورده و افتخارات متعدد دیگری از جمله جایزه فرهنگ آسیایی فوکوکا و کریاما را نیز کسب کرده است.

چرا خواندن مرگ چوب صندل تجربه ای فراموش نشدنی است؟

مرگ چوب صندل فراتر از یک رمان تاریخی صرف، حماسه ای است که به عمق وجود انسان و پیچیدگی های جامعه می پردازد. این کتاب با روایتی قدرتمند، شخصیت هایی فراموش ناشدنی و سبکی یگانه، تجربه ای ادبی را به ارمغان می آورد که تا مدت ها پس از اتمام آن، در ذهن و قلب خواننده باقی می ماند.

خواندن این رمان به دلایل متعددی اهمیت دارد:

1. درک عمیق تر تاریخ و فرهنگ چین: این کتاب با جزئیات دقیق، خواننده را به یکی از پرالتهاب ترین دوره های تاریخ چین می برد و به او کمک می کند تا با ریشه های تحولات امروز این کشور آشنا شود.
2. آشنایی با یک شاهکار ادبی: مرگ چوب صندل نمونه ای درخشان از رئالیسم جادویی و تکنیک های روایی پیشرفته است که تسلط مو یان را بر هنر داستان نویسی به اثبات می رساند.
3. کاوش در مضامین انسانی جهانی: رمان به مفاهیمی چون استبداد، آزادی، عشق، انتقام، فداکاری و بقا می پردازد که در هر زمان و مکانی برای انسان ها معنادار هستند.
4. تجربه ای چالش برانگیز و تأثیرگذار: مو یان از به تصویر کشیدن خشونت و رنج ابایی ندارد و این باعث می شود که خواندن کتاب گاهی دشوار، اما همواره تأثیرگذار و روشنگر باشد.

این کتاب به تمامی علاقه مندان به ادبیات چین، رمان های تاریخی با عمق اجتماعی و سیاسی، و همچنین دوستداران آثاری که مرزهای واقعیت و خیال را درمی نوردند، به شدت توصیه می شود. مرگ چوب صندل نه تنها یک داستان، بلکه سفری است به اعماق روح بشری و انعکاسی از مبارزه بی پایان انسان برای عدالت و رهایی. با مطالعه این اثر، نه تنها از یک داستان پرکشش لذت می برید، بلکه به درکی عمیق تر از خود و جهان پیرامونتان دست خواهید یافت. اگر به دنبال اثری هستید که هم شما را سرگرم کند و هم به تفکر وادارد، مرگ چوب صندل انتخابی بی نظیر است.

دیگر آثار برجسته مو یان (توصیه های تکمیلی)

مو یان، نویسنده ای پرکار است که آثار متعددی را به دنیای ادبیات عرضه کرده است. اگر از خواندن مرگ چوب صندل لذت بردید و به دنبال کشف جهان ادبی او هستید، مطالعه آثار زیر نیز پیشنهاد می شود:

1. ذرت خوشه سرخ (Red Sorghum): شاید شناخته شده ترین اثر مو یان باشد که به دلیل اقتباس سینمایی آن نیز شهرت دارد. این رمان به دوران جنگ چین و ژاپن می پردازد و داستان خانواده ای را در روستایی به تصویر می کشد که درگیر خشونت ها و تحولات آن زمان هستند.
2. جمهوری شراب (The Republic of Wine): این رمان با چاشنی طنز سیاه و رئالیسم جادویی، نقدی تند بر فساد بوروکراتیک و زیاده روی های مقامات در چین مدرن است.
3. قورباغه (Frog): اثری عمیق که به سیاست تک فرزندی در چین و تأثیرات آن بر زندگی افراد و جامعه می پردازد.
4. تغییر: از گمنامی به شهرت (Change): یک خودزندگینامه کوتاه و در عین حال عمیق که به زندگی خود مو یان و تغییر و تحولات بزرگ چین در چند دهه اخیر می پردازد.
5. گوساله و دونده ی دو استقامت: یکی دیگر از داستان های کوتاه و نمادین مو یان که به روابط انسان و طبیعت و مفاهیم بنیادین زندگی می پردازد.

هر یک از این آثار، به نوبه خود، پنجره ای تازه به جهان بینی مو یان و جامعه پیچیده چین می گشایند و ارزش ادبی والایی دارند.