خلاصه کتاب مرادی بود، خنده نداشت ( نویسنده علی ناصری )

کتاب «مرادی بود، خنده نداشت» اثر علی ناصری، داستانی عمیق و تأثیرگذار در حوزه ادبیات کودک و نوجوان است که به شیوه ای لطیف، مفاهیمی چون پذیرش تفاوت ها، قدرت تخیل و امید به زندگی را آموزش می دهد. این کتاب، حکایت پسری به نام مراد است که با وجود ناتوانی جسمی، به واسطه برخورد با یک نقاش پیر و دنیای خیال انگیز هنر، نگرش خود را به زندگی تغییر می دهد و طعم واقعی شادی را می چشد.

این اثر نه تنها برای کودکان و نوجوانان (۹ تا ۱۲ سال) مناسب است، بلکه برای والدین و مربیان نیز الهام بخش بوده و دریچه ای نو به سوی درک تفاوت ها و تقویت امید می گشاید. «مرادی بود، خنده نداشت» بیش از یک داستان ساده، روایتی از تحول درونی و قدرت بی انتهای روح انسان برای غلبه بر چالش هاست.

آشنایی با کتاب: مرادی بود، خنده نداشت، اما…

کتاب مرادی بود، خنده نداشت اثری برجسته در ژانر ادبیات کودک و نوجوان است که به مسائل عمیق انسانی با زبانی ساده و قابل فهم می پردازد. این داستان آموزنده، توسط علی ناصری به نگارش درآمده و نرگس خزایی با تصویرگری های خلاقانه و معنادار خود، به غنای بصری و انتقال مفاهیم آن افزوده است. مخاطب اصلی این کتاب، کودکان رده سنی ۹ تا ۱۲ سال هستند، اما پیام های جهان شمول آن، می تواند برای هر رده سنی الهام بخش باشد.

اثر حاضر توسط موسسه فرهنگی هنری سیب سرخ نیکان منتشر شده است. این انتشارات با تمرکز بر تولید محتوای ارزشمند برای کودکان و نوجوانان، نقش مهمی در معرفی کتاب هایی با مضامین تربیتی و اخلاقی ایفا می کند. سال انتشار اولیه این کتاب، ۱۳۰۳ (یا نسخه تجدید چاپ در سال ۱۳۰۴) است که نشان دهنده پایداری و اهمیت محتوای آن در طول زمان است. در دنیای پر سرعت امروز که کودکان با چالش های مختلفی روبرو هستند، کتاب هایی نظیر مرادی بود، خنده نداشت می توانند به عنوان ابزاری قدرتمند برای آموزش مفاهیم عمیق انسانی و اجتماعی به نسل جدید عمل کنند و آن ها را با ارزش هایی چون همدلی، پذیرش تفاوت ها و تاب آوری آشنا سازند.

خلاصه کامل داستان: بال های نامرئی مراد

داستان مرادی بود، خنده نداشت حول محور شخصیت اصلی آن، پسری به نام مراد، می چرخد. مراد با یک ناتوانی جسمانی متولد شده است؛ پاهای او توانایی حرکت ندارند و او ناگزیر است زندگی خود را با صندلی چرخ دار سپری کند. این وضعیت، سایه ای از غم و ناامیدی را بر دل او افکنده است. مراد در ابتدای داستان، پسری منزوی و غرق در افکار تلخ خود است که حس «نداشتن» را به شدت درک می کند. او در دنیای کوچک خود، تنها به نداشته هایش می اندیشد و این تمرکز بر کمبودها، او را از شادمانی و لذت های کوچک زندگی محروم ساخته است.

نقطه عطف داستان، ورود یک نقاش پیر به زندگی مراد است. این نقاش، شخصیتی حکیم و مهربان دارد که با نگاهی عمیق تر به زندگی می نگرد. او با مشاهده غم و اندوه مراد، تصمیم می گیرد با زبان هنر و تخیل، دریچه ای نو به دنیای او بگشاید. نقاش پیر، با مراد شروع به صحبت می کند و برخلاف دیگران که شاید سعی در ترحم یا دلسوزی داشته باشند، او به شیوه ای منحصر به فرد با مراد ارتباط برقرار می کند. او از مراد می خواهد که نداشته هایش را برای او نقاشی کند. مراد نیز که در ابتدا مردد است، شروع به نقاشی کردن چیزهایی می کند که به نظر او «ندارد». او پاهایی را نقاشی می کند که نمی تواند با آن ها راه برود، پرندگانی را می کشد که نمی تواند پرواز کند، و چیزهایی از این قبیل.

اما نقاش پیر، دیدگاهی کاملاً متفاوت ارائه می دهد. او نقاشی های مراد را می گیرد و با نگاهی دگرگون کننده، مفهوم «نداشتن» را برای او بازتعریف می کند. نقاش به مراد می آموزد که گاهی اوقات، «نداشتن» می تواند به معنای «آزادی از بند چیزی» یا «نبودن یک مشکل» باشد. برای مثال، او به مراد نشان می دهد که نداشتن پا به معنی نداشتن غصه از درد پا، یا نداشتن کفش پاره است. این شیوه تفکر، ذهن مراد را دگرگون می کند. نقاش با قلم خود، در ادامه نقاشی های مراد، برای او دو پای زیبا و قدرتمند می کشد؛ پاهایی که شاید در دنیای واقعی مراد حضور نداشته باشند، اما در دنیای تخیل و هنر، به او قدرت پرواز می دهند.

این تعامل، مراد را به سوی تحولی درونی سوق می دهد. او کم کم یاد می گیرد که به جای تمرکز بر آنچه ندارد، بر آنچه دارد و می تواند داشته باشد تمرکز کند. او درمی یابد که قدرت تخیل و هنر، بال هایی نامرئی هستند که می توانند او را فراتر از محدودیت های جسمانی به پرواز درآورند. حس غم و ناراحتی در وجود مراد جای خود را به امید و شادی می دهد. او دیگر غصه نداشته هایش را نمی خورد، بلکه با نگاهی نو و سرشار از شور زندگی، به دنیای اطراف خود می نگرد. پایان بندی داستان، بسیار تاثیرگذار و امیدبخش است. مراد با درک این واقعیت که شادی واقعی در درون اوست و نه در دارایی های بیرونی، لبخند را دوباره پیدا می کند. این کتاب به زیبایی نشان می دهد که چگونه تغییر نگرش و استفاده از قدرت تخیل، می تواند حتی در سخت ترین شرایط نیز دریچه ای به سوی شادمانی و رضایت بگشاید.

مضامین اصلی و پیام های عمیق کتاب

کتاب مرادی بود، خنده نداشت سرشار از مضامین عمیق و پیام های انسانی است که آن را به اثری ماندگار و ارزشمند تبدیل کرده است. این پیام ها نه تنها برای کودکان، بلکه برای بزرگسالان نیز درس آموز و تأمل برانگیز هستند:

پذیرش خود و تفاوت ها

یکی از اصلی ترین پیام های کتاب، اهمیت پذیرش خود با تمام تفاوت ها و محدودیت هاست. مراد در ابتدا از ناتوانی خود رنج می برد و این مسئله او را غمگین و منزوی کرده است. اما در طول داستان، با راهنمایی نقاش پیر، او یاد می گیرد که وضعیت جسمانی اش، تعریفی از وجود او نیست و می تواند با وجود این تفاوت، زندگی پربار و شادی داشته باشد. این بخش از داستان به کودکان می آموزد که هم خودشان و هم دیگران را با تمام ویژگی ها و تفاوت ها بپذیرند و به جای تمرکز بر کمبودها، به نقاط قوت و زیبایی های درونی بپردازند.

قدرت تخیل و هنر

نقش تخیل و هنر در تغییر دیدگاه مراد، محوری ترین عنصر داستان است. نقاش پیر از طریق نقاشی و بازتعریف کلمات، دریچه ای جدید به روی مراد می گشاید. او به مراد نشان می دهد که می توان با قدرت ذهن، واقعیت های درونی را تغییر داد و از محدودیت های ظاهری فراتر رفت. هنر در این داستان، نه تنها وسیله ای برای بیان احساسات است، بلکه ابزاری قدرتمند برای کشف امید و ساختن دنیایی بهتر در ذهن است. این مفهوم به کودکان می آموزد که از خلاقیت و تخیل خود برای حل مشکلات و ایجاد شادی در زندگی استفاده کنند.

امید و نگاه مثبت به زندگی

داستان مرادی بود، خنده نداشت سرشار از امید است. مراد از ناامیدی مطلق به سوی امید و شادمانی حرکت می کند. این تغییر، نتیجه مستقیم تغییر نگرش اوست. کتاب به خواننده القا می کند که حتی در مواجهه با بزرگترین چالش ها نیز، می توان با حفظ نگاه مثبت و یافتن راه های نو، بر سختی ها غلبه کرد و به سوی آینده ای روشن تر گام برداشت. این پیام به ویژه برای کودکان که ممکن است با موقعیت های دشوار روبرو شوند، بسیار حیاتی است.

همدلی و درک متقابل

نقش نقاش پیر در داستان، نمادی از اهمیت همدلی و درک متقابل است. او به جای دلسوزی صرف، سعی می کند دنیای درونی مراد را درک کند و با شیوه ای خلاقانه به او کمک کند. این تعامل نشان می دهد که چگونه یک فرد می تواند با درک صحیح و ارائه راهکار مناسب، زندگی دیگری را متحول سازد. این مفهوم به کودکان می آموزد که نسبت به احساسات دیگران آگاه باشند و با همدلی، به یکدیگر یاری رسانند.

اهمیت نگرش درونی

پیام اصلی و شاید عمیق ترین مضمون کتاب این است که شادی و ناراحتی، بیش از آنکه به شرایط بیرونی وابسته باشند، ریشه در نگرش درونی فرد دارند. جمله کلیدی نقاش پیر که نداشتن چیزی، گاهی به معنای نبودن غم آن است به روشنی این مفهوم را بیان می کند. مراد یاد می گیرد که با تغییر زاویه دید خود نسبت به نداشته هایش، می تواند از بند غم رها شود و به آرامش درونی دست یابد. این درس زندگی، به کودکان می آموزد که کنترل احساسات و شادی شان در دستان خودشان است.

کتاب «مرادی بود، خنده نداشت» به زیبایی نشان می دهد که چگونه تغییر نگرش و استفاده از قدرت تخیل، می تواند حتی در سخت ترین شرایط نیز دریچه ای به سوی شادمانی و رضایت بگشاید.

شخصیت پردازی: مراد، نقاش و دنیایی از امید

در داستان مرادی بود، خنده نداشت، دو شخصیت اصلی، یعنی مراد و نقاش پیر، با ظرافت و عمق خاصی پردازش شده اند که هر یک نمادی از جنبه های مختلف انسانی و فلسفی هستند:

مراد: نمادی از امید و تحول

مراد، شخصیت اصلی داستان، در ابتدا نمادی از غم و ناامیدی است. او پسری است که به دلیل معلولیت جسمی، خود را محدود و ناتوان می بیند. زندگی او در دایره ای از نداشته ها و حسرت ها می چرخد و خنده از لبانش رخت بربسته است. او تجسم دردی است که بسیاری از افراد در مواجهه با محدودیت ها تجربه می کنند؛ درد ناشی از مقایسه خود با دیگران و تمرکز بر کمبودها. مسیر تغییر مراد، یک مسیر درونی و تدریجی است. او با هر گفت وگو و هر نقاشی که توسط نقاش پیر تفسیر می شود، قدمی به سوی رهایی از غل و زنجیر افکار منفی برمی دارد. مراد در پایان داستان، به نمادی از امید و قدرت تغییر تبدیل می شود. او به خواننده می آموزد که مهم نیست چه محدودیت هایی وجود دارد، مهم این است که چگونه به آن ها نگاه کنیم و چگونه با قدرت تخیل و تغییر نگرش، زندگی خود را دگرگون سازیم. تحول او از پسری غمگین به پسری امیدوار و شاد، هسته اصلی پیام کتاب را تشکیل می دهد.

نقاش پیر: نمادی از خرد، خلاقیت و نیروی تغییردهنده

نقاش پیر، شخصیتی مرموز اما پر از خرد و بصیرت است. او نه تنها یک هنرمند، بلکه یک معلم زندگی است. نقش او فراتر از یک همراهی ساده است؛ او کاتالیزور تحول درونی مراد است. نقاش با نگاهی عمیق، توانایی درک درد مراد را دارد، اما به جای دلسوزی سطحی، راهی نو و خلاقانه برای کمک به او پیدا می کند. او از هنر و کلمات خود به عنوان ابزاری برای بازتعریف واقعیت و تغییر دیدگاه مراد استفاده می کند. هوشمندی نقاش در این است که به جای دادن ماهی به مراد، به او ماهیگیری می آموزد؛ به جای از بین بردن مشکلات بیرونی، به او کمک می کند تا با مشکلات درونی خود کنار بیاید و نگرش خود را تغییر دهد. او نمادی از خرد کهنسال، خلاقیت بی حد و مرز و نیرویی است که می تواند با تکیه بر دیدگاهی متفاوت، مسیر زندگی یک انسان را به سمت روشنایی هدایت کند. تعامل این دو شخصیت، هسته اصلی داستان را شکل می دهد و نشان می دهد که چگونه یک رابطه عمیق و پربار می تواند به رشد و بالندگی روحی منجر شود.

سبک نگارش و تاثیر تصویرگری

یکی از دلایل موفقیت و محبوبیت کتاب مرادی بود، خنده نداشت، سبک نگارش و تأثیر عمیق تصویرگری آن است که مکمل یکدیگر عمل می کنند تا پیامی قدرتمند را به مخاطب برسانند.

سبک نگارش علی ناصری

علی ناصری در نگارش این کتاب از سبکی ساده، روان و جذاب استفاده کرده است که به خوبی با مخاطب کودک و نوجوان ارتباط برقرار می کند. جملات کوتاه، استفاده از کلمات قابل فهم و لحنی که نه بیش از حد رسمی است و نه کاملاً محاوره ای، باعث می شود که متن به آسانی در ذهن خواننده کوچک جای گیرد و او را تا انتهای داستان همراهی کند. نویسنده با مهارت خاصی توانسته است مفاهیم پیچیده ای مانند ناتوانی، غم، امید و قدرت تخیل را بدون پیچیدگی و به شکلی کاملاً ملموس بیان کند. او در روایت داستان، از زبانی استفاده می کند که حس همدلی را در خواننده برمی انگیزد و به او اجازه می دهد تا خود را در موقعیت مراد قرار دهد و تحولات درونی او را حس کند. این سادگی و روانی، عمق معنایی داستان را بیشتر می کند و آن را از حالت شعارگونه خارج می سازد.

نقش تصویرگری نرگس خزایی

تصویرگری های نرگس خزایی در مرادی بود، خنده نداشت فراتر از صرفاً زیبایی بصری، نقشی کلیدی در انتقال مفاهیم و ایجاد فضای داستانی ایفا می کند. تصاویر او نه تنها مکمل متن هستند، بلکه در بسیاری موارد، خود گویای مفاهیمی هستند که شاید در کلام به سادگی قابل بیان نباشند. خزایی با استفاده از رنگ ها، فرم ها و ترکیب بندی های هوشمندانه، احساسات درونی مراد، از غم و انزوا گرفته تا امید و شادمانی را به خوبی به تصویر کشیده است. برای مثال، تصاویری که مراد را در ابتدا با رنگ های تیره و فضای بسته نشان می دهد و سپس به تدریج با ورود نقاش و تغییر دیدگاه مراد، فضا روشن تر و رنگارنگ تر می شود، به خوبی تحول درونی او را بازتاب می دهد. تصاویر به ایجاد حس همدلی در کودک کمک می کنند و او را بیشتر در فضای داستان غرق می سازند. این همکاری موفق بین نویسنده و تصویرگر، مرادی بود، خنده نداشت را به یک اثر هنری کامل و تاثیرگذار تبدیل کرده است.

چرا مرادی بود، خنده نداشت کتابی ضروری است؟

در دنیای امروز که کودکان و نوجوانان با حجم وسیعی از اطلاعات و چالش های روانشناختی روبرو هستند، مطالعه کتاب هایی با محتوای عمیق و پیام های مثبت، بیش از پیش ضروری به نظر می رسد. مرادی بود، خنده نداشت یکی از این آثار ارزشمند است که مطالعه آن به دلایل زیر قویاً توصیه می شود:

توصیه به والدین و مربیان برای مطالعه این کتاب

این کتاب یک ابزار آموزشی و تربیتی عالی برای والدین و مربیان است. والدین می توانند از این کتاب برای آموزش مفاهیم بنیادین زندگی به فرزندانشان استفاده کنند. مباحثی چون پذیرش تفاوت ها، مهارت های تاب آوری در برابر مشکلات، اهمیت نگرش مثبت و قدرت تخیل، همگی در این کتاب به زبانی کودکانه و قابل فهم ارائه شده اند. مربیان و معلمان نیز می توانند از داستان مراد به عنوان نقطه شروعی برای بحث و گفت وگو با دانش آموزان در کلاس درس استفاده کنند و آن ها را به تفکر درباره ارزش های انسانی و اجتماعی تشویق نمایند.

فواید خواندن این کتاب برای کودکان

خواندن مرادی بود، خنده نداشت فواید روانی و تربیتی متعددی برای کودکان به همراه دارد:

1. تقویت امید: داستان مراد به کودکان می آموزد که حتی در مواجهه با سختی ها و محدودیت ها نیز می توان امید را حفظ کرد و به دنبال راه هایی برای شاد بودن گشت.
2. افزایش همدلی: با قرار گرفتن در موقعیت مراد، کودکان با مفهوم معلولیت و چالش های آن آشنا می شوند و حس همدلی و درک نسبت به افراد دارای تفاوت های جسمانی در آن ها تقویت می شود.
3. درک تفاوت ها و پذیرش آن ها: کتاب به کودکان نشان می دهد که تفاوت ها نباید باعث دوری یا قضاوت شوند، بلکه می توانند بخشی از زیبایی و تنوع دنیای ما باشند.
4. پرورش قدرت تخیل: داستان بر نقش هنر و تخیل در تغییر دیدگاه تأکید می کند و کودکان را به استفاده از خلاقیت خود برای حل مسائل و ایجاد شادی تشویق می کند.
5. آموزش نگرش مثبت: پیام اصلی کتاب مبنی بر اینکه داشتن یا نداشتن به نگاه ما بستگی دارد، به کودکان می آموزد که قدرت کنترل احساسات و شادی درونی شان در دست خودشان است.

جایگاه کتاب در آموزش مفاهیم انسانی به نسل جوان

مرادی بود، خنده نداشت نمونه ای عالی از ادبیات کودک است که بدون شعارزدگی، مفاهیم عمیق فلسفی و انسانی را در قالب یک داستان جذاب ارائه می دهد. این کتاب نقش مهمی در آموزش نسل جوان ایفا می کند تا از سنین پایین با ارزش هایی مانند مهربانی، پذیرش، تاب آوری و قدرت تغییر آشنا شوند. این کتاب، نه تنها یک داستان خواندنی، بلکه یک درس زندگی است که می تواند تأثیر ماندگاری بر ذهن و قلب خوانندگان جوان خود بگذارد و به آن ها در شکل گیری یک شخصیت متعادل و با دیدگاهی مثبت نسبت به زندگی کمک کند.

برشی از کتاب

نقاش پیر به مناره ها نگاه می کرد. مناره ها قله نداشت. نقاره ها صدا نداشت. کبوترا فضله نداشت. دید نه، نقاشی اش خیلی سوت و کور، انگاری که هیچی نداشت. قلمش را گرفت دستش و گوشه گوشه برای مراد، دو تا پا کشید. دو تا پای قشنگ و زیبا. حالا مراد غصه نداشت. توی دلش، هیچی نداشت.

معرفی نویسنده و تصویرگر: خالقان دنیای مراد

موفقیت و تاثیرگذاری کتاب مرادی بود، خنده نداشت مرهون همکاری خلاقانه و هنرمندانه دو چهره برجسته در حوزه ادبیات و هنر کودک است:

علی ناصری (نویسنده)

علی ناصری، نویسنده توانای کتاب مرادی بود، خنده نداشت، یکی از نویسندگان فعال در حوزه ادبیات کودک و نوجوان است که با نگاهی عمیق و زبانی ساده، به بیان مفاهیم پیچیده می پردازد. آثار او غالباً با هدف آموزش غیرمستقیم ارزش های اخلاقی، اجتماعی و روانشناختی به کودکان و نوجوانان نگاشته می شوند. ناصری با شناخت دقیق از دنیای ذهنی کودکان و حساسیت های این گروه سنی، داستان هایی خلق می کند که نه تنها سرگرم کننده هستند، بلکه تلنگری فکری برای مخاطبان خود ایجاد می کنند. علاوه بر مرادی بود، خنده نداشت، او آثار دیگری نیز در کارنامه خود دارد که هر یک به نوبه خود، به غنای ادبیات کودک کشور افزوده اند. سبک نگارش او که توأم با لطافت و دقت است، این امکان را فراهم می آورد تا مخاطب به راحتی با شخصیت ها و مفاهیم داستان ارتباط برقرار کند و از خواندن آن لذت ببرد.

نرگس خزایی (تصویرگر)

نرگس خزایی، تصویرگر هنرمند مرادی بود، خنده نداشت، نقش بی بدیلی در انتقال مفاهیم و حس و حال این داستان ایفا کرده است. تصویرگری در کتاب های کودک، صرفاً جنبه زیبایی شناختی ندارد، بلکه بخش مهمی از فرآیند روایت داستان و فهم آن را بر عهده دارد. خزایی با انتخاب رنگ ها، خطوط و ترکیب بندی های هوشمندانه، توانسته است دنیای درونی مراد، تغییر احساسات او و فضای داستان را به شکلی ملموس و تاثیرگذار به تصویر بکشد. او با سبک خاص خود، شخصیت ها را جان می بخشد و پیام های عمیق داستان را از طریق زبان بصری به مخاطب انتقال می دهد. تصاویر او نه تنها جذاب و چشم نواز هستند، بلکه به کودک کمک می کنند تا لایه های پنهان داستان را کشف کند و با شخصیت ها همدلی بیشتری داشته باشد. همکاری نرگس خزایی با علی ناصری در این اثر، نمونه ای موفق از پیوند متن و تصویر است که نتیجه آن خلق یک اثر ماندگار در ادبیات کودک ایران شده است.

مشخصات فنی کتاب

نام مشخصه	مقدار
نام کتاب	مرادی بود، خنده نداشت
نویسنده	علی ناصری
تصویرگر	نرگس خزایی
ناشر چاپی	موسسه فرهنگی هنری سیب سرخ نیکان
سال انتشار	۱۳۹۳ (ممکن است نسخه های جدیدتر با سال های انتشار متفاوت موجود باشد)
فرمت کتاب	PDF (برای نسخه الکترونیک)
تعداد صفحات	۱۳ صفحه (برای نسخه الکترونیک)
زبان	فارسی
شابک (ISBN)	978-600-7790-03-8
موضوع کتاب	کتاب های داستان آموزنده کودک، کتاب های کودک ۹ تا ۱۲ سال
قیمت نسخه الکترونیک	(متغیر بر اساس پلتفرم فروش و تخفیفات احتمالی)

جمع بندی و نتیجه گیری: دریچه ای به سوی روشنایی

مرادی بود، خنده نداشت صرفاً یک داستان کودکانه نیست؛ بلکه دریچه ای است به سوی درک عمیق تر از خود و جهان پیرامون. این کتاب با هنرمندی علی ناصری در نگارش و نرگس خزایی در تصویرگری، مفاهیم بزرگی چون پذیرش ناتوانی ها، قدرت بی انتهای تخیل، اهمیت نگرش مثبت و نقش همدلی را به زبانی ساده و ملموس بیان می کند.

پیام اصلی داستان مراد، این است که شادی واقعی نه در دارایی های مادی و شرایط بیرونی، بلکه در درون ما و در شیوه نگاه ما به زندگی نهفته است. او به ما می آموزد که حتی در مواجهه با سخت ترین محدودیت ها، می توان با تغییر زاویه دید و استفاده از قوه خلاقیت، بال های نامرئی امید را به پرواز درآورد و از قفس غم رها شد. این کتاب، اثری ضروری برای هر خانواده و هر محیط آموزشی است که می خواهد نسلی با نگاهی مثبت، همدل و توانمند در پذیرش تفاوت ها تربیت کند.

توصیه می کنیم برای تجربه کامل این سفر عمیق و الهام بخش، نسخه کامل کتاب مرادی بود، خنده نداشت را تهیه و مطالعه نمایید. این کتاب در پلتفرم های قانونی مانند کتابراه و طاقچه در دسترس است و خرید آن، حمایت از نویسندگان و ناشران ارزشمند کشورمان خواهد بود. شما چه تجربه ای از خواندن این کتاب دارید؟ کدام بخش از داستان بیشتر شما را تحت تأثیر قرار داد؟