ایا میشه مهریه رو از پدر شوهر گرفت

به طور کلی و در غالب موارد، خیر. مسئولیت اصلی پرداخت مهریه به عهده شوهر است و پدر شوهر هیچ تعهد قانونی برای پرداخت مهریه عروسش ندارد، مگر در شرایط بسیار خاص و محدودی که این تعهد به صورت صریح، کتبی و قانونی از جانب او پذیرفته شده باشد. در واقع مطالبه مهریه از پدر شوهر یک استثنای حقوقی محسوب می شود و قاعده کلی نیست.

مهریه، یکی از مهم ترین حقوق مالی است که در عقد نکاح برای زن تعیین می شود. این حق، که ریشه در آموزه های دینی و قوانین مدنی ایران دارد، به محض جاری شدن صیغه عقد، به مالکیت زن درمی آید و او می تواند هر زمان که بخواهد، تمام یا بخشی از آن را مطالبه کند. مسئولیت پرداخت این حق، بر اساس صراحت قانون، بر عهده مرد (شوهر) است و نه شخص دیگری. این موضوع، بسیاری از زنان و خانواده ها را با این سوال اساسی مواجه می سازد که آیا در شرایطی که شوهر توانایی پرداخت مهریه را ندارد یا فوت کرده است، می توان این مبلغ را از پدر شوهر مطالبه کرد؟ پاسخ به این پرسش، نیازمند تحلیل دقیق قوانین و شرایط استثنایی است که می تواند این امکان را فراهم آورد. آگاهی از این جزئیات حقوقی برای جلوگیری از طرح دعاوی بی نتیجه و یافتن مسیر صحیح قانونی، حیاتی است.

اصل کلی مسئولیت پرداخت مهریه و عدم مسئولیت پدر شوهر

در نظام حقوقی ایران، مهریه به عنوان یک دین و حق مالی مستقل برای زن شناخته می شود که با جاری شدن صیغه عقد نکاح، بلافاصله به ملکیت او درمی آید. ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران به صراحت بیان می دارد: به مجرد عقد، زن مالک مهر می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید. این ماده، سنگ بنای مسئولیت شوهر در قبال مهریه است.

مسئولیت اولیه شوهر

مسئولیت پرداخت مهریه به صورت قطعی و بلااستفاده بر عهده شوهر است. این مسئولیت، ریشه در ماهیت عقد نکاح دارد که یک قرارداد بین زن و مرد است. در این قرارداد، تعهدات مالی و غیرمالی مشخصی برای هر یک از طرفین ایجاد می شود که مهریه نیز جزء تعهدات مالی اصلی مرد محسوب می شود. بنابراین، هرگاه زن مهریه خود را مطالبه کند، مخاطب اصلی و تنها طرف قانونی که مکلف به پرداخت آن است، شخص شوهر خواهد بود.

چرا پدر شوهر اصولاً مسئولیتی ندارد؟

عدم مسئولیت پدر شوهر در قبال پرداخت مهریه عروس خود، از چند جنبه حقوقی قابل بررسی است:

• عدم وجود رابطه قراردادی مستقیم: عقد نکاح، قراردادی بین زن و شوهر است. پدر شوهر، هرچند ممکن است در مراسم ازدواج و مذاکرات اولیه نقش داشته باشد، اما خود طرف عقد نیست و در نتیجه، تعهدات مالی ناشی از این عقد (از جمله مهریه) مستقیماً به او منتقل نمی شود.
• عدم تعهد قانونی اولیه: قانون مدنی، پدر شوهر را به عنوان مسئول پرداخت بدهی ها یا تعهدات مالی فرزندش در قبال همسر او نمی شناسد. بدهی هر شخص، صرفاً متوجه دارایی ها و ذمه خود اوست و به طور خودکار به شخص ثالثی، حتی پدر، سرایت نمی کند.
• استقلال مالی فرزند: با رسیدن فرزند به سن قانونی، او از نظر حقوقی دارای استقلال مالی و مسئولیت پذیری جداگانه از والدین خود می شود. بدهی های او، از جمله مهریه همسرش، ارتباطی به اموال یا تعهدات والدین ندارد.

با این حال، درک این اصل کلی به معنای نفی کامل هرگونه ارتباط پدر شوهر با مسئله مهریه نیست، بلکه تنها بر این نکته تأکید دارد که مسئولیت اولیه و اصلی، با شوهر است و برای سرایت این مسئولیت به پدر شوهر، نیاز به شرایط استثنایی و اثبات شده قانونی وجود دارد که در ادامه به تفصیل مورد بررسی قرار می گیرند.

انواع مهریه (عندالمطالبه و عندالاستطاعه)

مهریه می تواند به دو صورت عندالمطالبه یا عندالاستطاعه تعیین شود که این تقسیم بندی، ارتباطی با مسئولیت پدر شوهر ندارد، اما بر زمان و نحوه مطالبه مهریه از شوهر تأثیر می گذارد:

• مهریه عندالمطالبه: به این معناست که زن هر زمان که بخواهد، می تواند تمام مهریه خود را از شوهر مطالبه کند. شوهر مکلف است بلافاصله آن را پرداخت کند، مگر اینکه درخواست اعسار (عدم توانایی مالی) دهد و دادگاه آن را بپذیرد.
• مهریه عندالاستطاعه: در این حالت، پرداخت مهریه منوط به توانایی مالی شوهر است. زن باید ثابت کند که شوهر توانایی پرداخت مهریه را دارد تا بتواند آن را مطالبه کند. در صورت اثبات توانایی، شوهر مکلف به پرداخت خواهد بود.

هر دو نوع مهریه، تنها بر عهده شوهر است و هیچ کدام به خودی خود مسئولیتی را برای پدر شوهر ایجاد نمی کند.

موارد استثنائی که پدر شوهر ممکن است مسئولیت پرداخت مهریه را بر عهده بگیرد

همانطور که پیش تر اشاره شد، اصل بر عدم مسئولیت پدر شوهر در قبال مهریه عروس است، اما در موارد بسیار نادر و تحت شرایط حقوقی خاص، ممکن است این مسئولیت به وجود آید. این موارد صرفاً به دلیل وجود یک تعهد حقوقی مستقل و مستقیم از سوی پدر شوهر است.

الف) تعهد صریح و قانونی پدر شوهر

تنها راهی که پدر شوهر می تواند مسئول پرداخت مهریه عروس خود شود، این است که به صورت صریح و قانونی، خود را متعهد به این امر کند. این تعهد باید به یکی از اشکال حقوقی زیر صورت پذیرد:

ضمانت پدر شوهر

یکی از مهم ترین و رایج ترین اشکال تعهد، ضمانت است. در قانون مدنی ایران، ضمانت عقدی است که به موجب آن یک شخص (ضامن) در مقابل دیگری (مضمون له یا طلبکار) ملتزم می شود که دین شخص ثالثی (مضمون عنه یا مدیون اصلی) را ادا کند. ماده ۶۸۴ قانون مدنی می گوید: ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد.

برای اینکه ضمانت پدر شوهر در قبال مهریه معتبر باشد، باید شرایط زیر را دارا باشد:

• لـزوم کتبی و صریح بودن: ضمانت باید به صورت کتبی و کاملاً صریح باشد. یک توافق شفاهی یا تعهد ضمنی در اکثر موارد از نظر قانونی قابل اثبات و استناد نیست. بهترین حالت این است که این ضمانت در قالب یک سند رسمی، مانند سند ازدواج یا یک اقرارنامه رسمی در دفترخانه اسناد رسمی، ثبت شود.
• وجود قصد و رضا: ضامن (پدر شوهر) باید با قصد و رضای کامل و بدون اکراه، این ضمانت را پذیرفته باشد.
• اهلیت طرفین: ضامن و مضمون له (عروس) باید از اهلیت قانونی (بلوغ، عقل و رشد) برخوردار باشند.
• تفاوت ضمانت با تعهد به پرداخت: در عقد ضمان، اصولا ذمه مدیون اصلی (شوهر) بری می شود و ضامن به جای او مسئول پرداخت می گردد. البته ممکن است ضمانت به صورت ضمان ذمه به ذمه باشد که در این صورت ذمه مدیون اصلی بری نمی شود و هم ضامن و هم مدیون اصلی مسئول پرداخت هستند. اما در تعهد به نفع شخص ثالث یا صلح، ممکن است شوهر و پدر شوهر هر دو مسئول پرداخت باقی بمانند و زن بتواند به هر دو رجوع کند. آنچه مهم است، وجود یک سند رسمی و صریح است که ماهیت تعهد را روشن سازد.

تعهد به پرداخت مهریه (در قالب تعهد به نفع شخص ثالث یا صلح)

علاوه بر ضمانت، پدر شوهر می تواند در قالب یک عقد دیگر، مانند عقد صلح یا تعهد به نفع شخص ثالث، صراحتاً متعهد به پرداخت مهریه شود. این تعهد می تواند به صورت مستقل یا در ضمن عقد نکاح صورت گیرد. مثلاً ممکن است پدر شوهر در سند رسمی ازدواج یا در یک سند رسمی جداگانه، قید کند که اینجانب [نام پدر شوهر] متعهد می گردم که مبلغ [میزان مهریه] مهریه سرکار خانم [نام عروس] را در صورت مطالبه ایشان، پرداخت نمایم.

نکات مهم در این خصوص:

• صراحت عبارت: عبارات به کار رفته در سند باید کاملاً صریح و بدون ابهام، دلالت بر تعهد پدر شوهر به پرداخت مهریه داشته باشد. هرگونه شک و تردید در مفاد سند، می تواند به نفع پدر شوهر تعبیر شود.
• ثبت رسمی: برای اطمینان از اعتبار و قابلیت اثبات این تعهد در مراجع قضایی، بسیار توصیه می شود که این تعهد به صورت رسمی و در دفترخانه اسناد رسمی ثبت شود.
• اهلیت طرفین: پدر شوهر در زمان انعقاد تعهد باید اهلیت قانونی برای تعهد را داشته باشد.

ب) پرداخت مهریه از ارث پدر شوهر پس از فوت وی (شرایط بسیار خاص)

یکی دیگر از شرایط بسیار خاص که ممکن است منجر به دریافت مهریه از اموال پدر شوهر شود، زمانی است که پدر شوهر پیش از فوت خود، *به صورت رسمی و کتبی* وصیت یا تعهد کرده باشد که مبلغی معادل مهریه یا خود مهریه از اموال او به عروسش پرداخت شود.

این حالت، با مطالبه مهریه از سهم الارثی که به شوهر (پسر متوفی) رسیده و سپس زن از آن سهم الارث مهریه خود را مطالبه می کند، کاملاً متفاوت است و باید به دقت مورد توجه قرار گیرد:

• تعهد مستقل از ترکه پدر شوهر: در این سناریو، پرداخت مهریه از اموال پدر شوهر، نه به دلیل مسئولیت او در قبال مهریه فرزندش، بلکه به دلیل یک وصیت یا تعهد مستقل و ارادی از سوی خود او است که قبل از فوتش صورت گرفته. این وصیت یا تعهد، باید به روشنی و با رعایت تشریفات قانونی (مانند تنظیم وصیت نامه رسمی) انجام شده باشد.
• لزوم وجود سند رسمی و معتبر: اثبات چنین وصیت یا تعهدی، مستلزم ارائه سند رسمی و معتبر است. وصیت شفاهی یا اسناد عادی که اعتبار آن ها مورد مناقشه باشد، به سختی می تواند در دادگاه پذیرفته شود.
• وصیت در حد ثلث: اگر پدر شوهر در قالب وصیت، پرداخت مهریه عروسش را از اموال خود مقرر کرده باشد، این وصیت تنها تا یک سوم اموال او (ثلث) نافذ است و برای مازاد بر ثلث، نیاز به اجازه وراث دیگر خواهد بود.

بنابراین، برای مطالبه مهریه از پدر شوهر، جستجو و ارائه یک سند رسمی و کتبی که دال بر تعهد صریح یا ضمانت ایشان باشد، امری حیاتی و غیرقابل چشم پپوشی است. بدون چنین سندی، شانس موفقیت در چنین دعوایی تقریباً نزدیک به صفر است.

تفاوت های کلیدی: مطالبه مهریه از پدر شوهر در مقابل سایر سناریوها

برای درک عمیق تر موضوع، لازم است تفاوت های مطالبه مهریه از پدر شوهر را با سایر سناریوهای مرتبط که ممکن است با یکدیگر اشتباه گرفته شوند، روشن ساخت.

مطالبه مهریه از ورثه شوهر پس از فوت او

این یکی از رایج ترین سوالات پس از فوت شوهر است. مهریه به عنوان یک دِین ممتاز، از اموال (ترکه) شوهر متوفی پرداخت می شود و در این حالت، هیچ ارتباط مستقیمی با پدر شوهر به عنوان مسئول اصلی ندارد. مراحل و ویژگی های آن به شرح زیر است:

• مهریه دین ممتاز: در صورت فوت شوهر، مهریه زن یک دِین ممتاز محسوب می شود؛ به این معنی که پیش از تقسیم ارث بین ورثه، باید از کل اموال باقی مانده از متوفی (ترکه) پرداخت شود. این اصل در ماده ۸۶۸ قانون مدنی و قوانین مربوط به امور حسبی مورد تاکید قرار گرفته است.
• روند قانونی:
  • درخواست تامین خواسته: زن می تواند برای جلوگیری از نقل و انتقال اموال شوهر متوفی توسط ورثه، درخواست تامین خواسته یا توقیف اموال را به دادگاه ارائه دهد.
  • طرح دعوی علیه وراث: پس از فوت شوهر، زن باید دعوی مطالبه مهریه را علیه تمامی وراث او (به عنوان قائم مقام قانونی متوفی) مطرح کند. دادگاه، وراث را مکلف می کند که از اموال به جا مانده از شوهر (ترکه)، مهریه زن را بپردازند.
  • پدر شوهر به عنوان وارث: در این حالت، اگر پدر شوهر جزء ورثه شوهر متوفی باشد، صرفاً به نسبت سهم الارث خود از ترکه متوفی، در قبال بدهی مهریه پسرش مسئول خواهد بود. مسئولیت او ناشی از وارث بودن و نه مسئولیت اصلی مهریه است. به عبارت دیگر، او تنها به اندازه سهمی که از اموال پسرش به او می رسد، ممکن است درگیر پرداخت مهریه شود و نه بیشتر.

عدم توانایی مالی شوهر (اعسار)

یکی دیگر از سناریوهای رایج، زمانی است که شوهر توانایی مالی کافی برای پرداخت یکجای مهریه را ندارد و ادعای اعسار می کند.

• تشریح مفهوم اعسار: اعسار به معنای عدم دسترسی به مال کافی برای پرداخت دیون و هزینه های دادرسی است. در صورتی که شوهر نتواند مهریه را به صورت نقدی و یکجا پرداخت کند، می تواند دادخواست اعسار از پرداخت مهریه را به دادگاه تقدیم کند. اگر دادگاه اعسار او را بپذیرد، مهریه به صورت اقساطی یا با مهلت مشخص پرداخت خواهد شد.
• آیا اعسار شوهر به معنای انتقال مسئولیت به پدر شوهر است؟ پاسخ قاطعانه به این سوال خیر است. اعسار شوهر، به هیچ عنوان به معنای انتقال مسئولیت پرداخت مهریه به پدر شوهر یا هر شخص ثالث دیگری نیست. مسئولیت پرداخت همچنان با شوهر است و تنها نحوه پرداخت آن (قسط بندی یا مهلت) تغییر می کند. تنها استثنا، همانطور که قبلاً ذکر شد، وجود تعهد صریح و کتبی قبلی از سوی پدر شوهر برای پرداخت مهریه است.

این تفاوت ها نشان می دهد که هر یک از این سناریوها دارای قواعد حقوقی خاص خود است و نباید آنها را با یکدیگر اشتباه گرفت. مطالبه مهریه از پدر شوهر، یک مسیر کاملاً مجزا و با الزامات اثباتی بسیار سنگین تر است که تنها با وجود یک تعهد حقوقی مستقل از جانب پدر شوهر محقق می شود.

مراحل قانونی و مستندات لازم در صورت امکان مطالبه از پدر شوهر

با توجه به اینکه مطالبه مهریه از پدر شوهر یک استثنای حقوقی است و اثبات آن مستلزم ارائه مدارک محکم است، طی کردن مراحل قانونی با دقت و هوشمندی بالا اهمیت فراوانی دارد. پیش از هر اقدامی، کسب مشاوره حقوقی تخصصی ضروری است.

مشاوره با وکیل متخصص حقوق خانواده

با توجه به پیچیدگی و ظرافت های حقوقی این موضوع، اولین و مهم ترین گام، مشاوره با یک وکیل متخصص در امور خانواده و حقوق مدنی است. وکیل با بررسی دقیق شرایط فردی، مدارک موجود و تحلیل دقیق آن ها، می تواند شانس موفقیت در دعوی را ارزیابی کرده و بهترین راهکار حقوقی را پیشنهاد دهد. یک وکیل مجرب می تواند به شما در جمع آوری مستندات لازم و تنظیم صحیح دادخواست یاری رساند.

جمع آوری مدارک

مستندات، رکن اصلی اثبات هر دعوی حقوقی هستند، به ویژه در موردی که اصل بر عدم مسئولیت شخص ثالث است. مدارک لازم عبارتند از:

• اصل سند ازدواج: سند رسمی ازدواج که حاوی اطلاعات مربوط به عقد نکاح و میزان مهریه است.
• اصل سند/مدارک معتبر و کتبی دال بر تعهد یا ضمانت پدر شوهر: این بخش حیاتی ترین مدرک است و شامل هرگونه سندی است که به صراحت و به صورت کتبی، تعهد یا ضمانت پدر شوهر را برای پرداخت مهریه اثبات کند. این مدارک می تواند شامل موارد زیر باشد:
  • اقرارنامه رسمی پدر شوهر در دفترخانه اسناد رسمی.
  • سند صلح یا قرارداد کتبی رسمی که در آن پدر شوهر متعهد به پرداخت مهریه شده باشد.
  • بند صریح در متن سند ازدواج که به امضای پدر شوهر رسیده و او را ضامن یا متعهد پرداخت مهریه معرفی کرده باشد.
  • وصیت نامه رسمی پدر شوهر (در صورت فوت او و وصیت به پرداخت مهریه عروس).
• مدارک شناسایی طرفین: شامل شناسنامه و کارت ملی زن، شوهر و پدر شوهر.
• سایر مدارک: هرگونه مدرک دیگر که می تواند به اثبات ادعای شما کمک کند، مانند شهادت شهود در صورت وجود (گرچه برای اثبات تعهد کتبی، شهادت به تنهایی کافی نیست).

روند طرح دعوی

پس از جمع آوری مدارک و مشورت با وکیل، مراحل طرح دعوی به شرح زیر خواهد بود:

• مراجعه به دادگاه خانواده: صلاحیت رسیدگی به دعاوی مربوط به مهریه و مسائل خانوادگی، با دادگاه خانواده است. زن باید با وکیل خود به این دادگاه مراجعه کند.
• نحوه تنظیم دادخواست: دادخواست مطالبه مهریه باید به دقت و با استناد به مواد قانونی مرتبط و مدارک موجود تنظیم شود. در این دادخواست، باید صراحتاً به وجود تعهد یا ضمانت پدر شوهر اشاره و مدارک اثباتی آن ضمیمه شود.
• اثبات وجود تعهد یا ضمانت پدر شوهر: در جلسات دادرسی، خواهان (زن) مکلف به اثبات وجود تعهد یا ضمانت پدر شوهر با ارائه مدارک کتبی و رسمی است. بدون این اثبات، دادگاه حکم به نفع زن صادر نخواهد کرد.
• مراحل دادرسی: پس از ثبت دادخواست و تعیین وقت رسیدگی، جلسات دادگاه با حضور طرفین (یا وکلای آن ها) برگزار می شود. دادگاه به دلایل و دفاعیات هر دو طرف گوش داده و در نهایت، بر اساس مستندات و قوانین موجود، رأی مقتضی را صادر می کند.

این روند ممکن است زمان بر باشد و نیازمند پیگیری های حقوقی مستمر است. از این رو، همراهی یک وکیل مجرب، نه تنها روند کار را تسهیل می کند، بلکه شانس موفقیت را نیز به طرز چشمگیری افزایش می دهد.

نکات حقوقی مهم و هشدارهای کلیدی

در پرونده های مربوط به مهریه و به خصوص در شرایط استثنایی مطالبه آن از پدر شوهر، توجه به برخی نکات حقوقی و هشدارهای کلیدی از اهمیت بالایی برخوردار است.

سندیت و کتبی بودن تعهدات

یکی از مهم ترین اصول در حقوق مدنی و به ویژه در مورد تعهدات مالی، اصل کتبی بودن و سندیت است. هرگونه تعهد شفاهی یا توافق عرفی، بدون پشتوانه قانونی و سند کتبی، در محاکم قضایی فاقد اعتبار است و به ندرت می توان بر پایه آن ادعایی را ثابت کرد. خصوصاً در مورد ضمانت یا تعهد اشخاص ثالث، قانونگذار بر صراحت و کتبی بودن تاکید دارد. بنابراین، اگر هیچ سند رسمی و معتبری مبنی بر تعهد پدر شوهر وجود نداشته باشد، عملاً امکان مطالبه مهریه از او وجود نخواهد داشت.

تفکیک مسئولیت ها

در نظام حقوقی ایران، اصل بر تفکیک و استقلال مسئولیت های افراد است. هر شخص تنها در قبال تعهدات خود مسئول است و بدهی های یک فرد، به طور خودکار به دیگری (حتی پدر، مادر یا همسر) منتقل نمی شود، مگر اینکه قانون صراحتاً اجازه دهد یا شخص ثالث خود، این مسئولیت را به موجب یک قرارداد قانونی بر عهده گرفته باشد. در مورد مهریه، شوهر مسئول اصلی است و انتقال این مسئولیت به پدر شوهر، نیازمند دلیلی محکم و قانونی است.

بار اثبات دعوی

در دعاوی حقوقی، بار اثبات بر عهده خواهان است. به این معنی که کسی که ادعایی را مطرح می کند (در اینجا، زن که مدعی است پدر شوهرش مسئول پرداخت مهریه است)، باید بتواند ادعای خود را با ارائه مدارک و شواهد معتبر به اثبات برساند. در صورت عدم وجود مدارک کافی، دادگاه حکم به رد دعوی خواهد داد. این موضوع در پرونده های مهریه از پدر شوهر، که به خودی خود دشوار هستند، اهمیت دوچندان پیدا می کند.

محدودیت های قانونی

قوانین مهریه در ایران، به شدت مشخص، مدون و دارای چارچوب های فقهی و حقوقی معینی هستند. هرگونه تفسیر به رأی، انتظارات غیرواقعی یا امید واهی به اینکه دادگاه ممکن است بدون پشتوانه قانونی، مسئولیت پرداخت مهریه را به پدر شوهر منتقل کند، می تواند منجر به طرح دعاوی بی نتیجه و تحمیل هزینه های مادی و معنوی به خواهان شود. سیستم قضایی تنها بر اساس مستندات و قوانین حکم صادر می کند.

پرهیز از اقدامات عجولانه

هرگونه اقدام حقوقی بدون مشورت وکیل متخصص و بدون آگاهی کافی از قوانین و رویه های قضایی، می تواند عواقب نامطلوبی داشته باشد. طرح دعوی اشتباه، ارائه مدارک ناقص یا عدم رعایت تشریفات قانونی، ممکن است منجر به از دست رفتن حق و تحمیل هزینه های دادرسی به خواهان شود. از این رو، توصیه می شود پیش از هر اقدامی، با وکیل خود مشورت کرده و با آگاهی کامل از جوانب حقوقی پرونده، تصمیم گیری کنید.

باید به یاد داشت که در هر موضوع حقوقی، جزئیات و شرایط خاص هر پرونده می تواند تأثیر زیادی در نتیجه داشته باشد. آنچه برای یک نفر ممکن است صدق کند، لزوماً برای دیگری صدق نمی کند. لذا، تحلیل موردی توسط یک متخصص حقوقی، ضروری است.

نتیجه گیری

پاسخ به این سوال که آیا می توان مهریه را از پدر شوهر دریافت کرد، به طور کلی و در غالب موارد، منفی است. مسئولیت اصلی و قانونی پرداخت مهریه، منحصراً بر عهده شوهر است و این تعهد، به طور خودکار به پدر شوهر منتقل نمی شود. با این حال، همانند هر قاعده حقوقی دیگری، در این زمینه نیز استثنائاتی وجود دارد که بسیار محدود و مشخص هستند.

تنها زمانی می توان مهریه را از پدر شوهر مطالبه کرد که یکی از شرایط زیر به صورت کاملاً صریح، کتبی و قانونی وجود داشته باشد:

1. ضمانت رسمی: پدر شوهر به موجب یک سند رسمی و معتبر (مانند درج در سند ازدواج یا اقرارنامه محضری)، پرداخت مهریه را تضمین کرده باشد.
2. تعهد کتبی و صریح: پدر شوهر در قالب یک قرارداد رسمی دیگر (مانند عقد صلح یا تعهد به نفع شخص ثالث)، صراحتاً متعهد به پرداخت مهریه عروس خود شده باشد.
3. وصیت پس از فوت: پدر شوهر قبل از فوت خود، طی یک وصیت نامه رسمی، مقرر کرده باشد که مبلغی معادل مهریه یا خود مهریه از اموال او به عروسش پرداخت شود.

بسیار حائز اهمیت است که این وضعیت با مطالبه مهریه از اموال شوهر (یا ورثه او) پس از فوت، کاملاً متفاوت است. در صورت فوت شوهر، مهریه از ترکه (اموال باقی مانده) او پرداخت می شود و اگر پدر شوهر در این بین به عنوان وارث، سهمی از آن ترکه داشته باشد، ممکن است به نسبت سهم الارث خود درگیر پرداخت شود، نه به عنوان مسئول اصلی مهریه. همچنین، اعسار و عدم توانایی مالی شوهر نیز، به هیچ عنوان به معنای انتقال مسئولیت پرداخت مهریه به پدر شوهر نیست.

پیگیری چنین دعوایی، بدون وجود مستندات کتبی و رسمی، تقریباً بی نتیجه خواهد بود. بنابراین، آگاهی عمیق از حقوق خود و مهم تر از آن، مراجعه به یک وکیل متخصص حقوق خانواده برای بررسی موردی پرونده و اخذ بهترین و کارآمدترین راهکار حقوقی، امری ضروری است. این کار نه تنها از هدر رفتن زمان و هزینه جلوگیری می کند، بلکه مسیر درست و قانونی را برای رسیدن به حق شما هموار خواهد ساخت.

آیا در مورد این موضوع سوالی دارید؟ برای دریافت مشاوره تخصصی و بررسی پرونده خود با کارشناسان حقوقی مجرب مشورت کنید تا از پیچیدگی های قانونی به سلامت عبور کنید.